4.1.2. Pigmenty

Pigmenty dzielą się one na organiczne i nieorganiczne, ale w większości są one związkami nieorganicznymi. Wprowadzane są do lakierów celem nadania powłoce efektów dekoracyjnych lub zwiększenia właściwości ochronnych - antykorozyjnych.

Pigment stanowi cześć stałą niejednorodnej fazowo farby. Pigmenty są nierozpuszczalne w nośniku i są zasadniczo cięższe niż część ciekła farby. Dlatego mogą one osadzać się na dnie pojemnika, w którym składowana jest farba. Pigmenty naturalne są z zasady znacznie bardziej odporne na działanie światła naturalnego niż syntetyczne pigmenty organiczne.

Obecność pigmentu w powłoce wywołuje nastepujące pożądane cechy pokrycia:

1. krycie,
2. barwę,
3. hamowanie korozji,
4. odporność pogodowa,
5. odporność na wilgoć,
6. stopień połysku i twardość,
7. budowę i wzmocnienie warstwy.

Podstawową rolą pigmentu jest zapewnienie krycia podłoża i ochrona organicznej żywicy przed niszczącym działaniem słonecznego promieniowania ultrafioletowego. Żywice organiczne degradują się pod działaniem promieniowania słonecznego, jedne bardziej, inne mniej.

Ditlenek tytanu, który cechuje się wysoką nieprzezroczystością, jest najczęściej stosowanym pigmentem zapewniającym doskonałe krycie farb białych i jasnych. Jeśli powłoka malarska nie zapewnia wystarczającego krycia podłoża, wówczas konieczne jest nałożenie kolejnej warstwy farby.

Inną istotną rolą niektórych pigmentów jest zapewnienie ochrony przed korozją. Inhibitory korozji skutecznie hamują niszczenie podłoża metalowego. Pigmenty ołowiowe i chromianowe wykazujące działanie inhibicyjne na rozwój korozji, i w przeszłości powszechnie wykorzystywane, są obecnie zabronione z powodu toksycznego działania na ludzi i środowisko.

Pigmenty mogą także poprawić przyczepność oraz zmniejszyć przepuszczalność wilgoci. Pigmenty metaliczne takie jak aluminium wykazują skłonność do układania się w filmie w równoległe płaszczyzny, które skutecznie zwiekszają drogę jaką musi pokonać wilgoć aby osiągnąć podłoże.

Przy zachowaniu niezmienności innych składników farby, im większy jest stosunek ilości spoiwa do ilości pigmentu tym bardziej błyszczącą powłokę można otrzymać. Wielkość ziaren pigmentu oraz równomierność jego rozproszenia także wpływają na połysk pokrycia. Stosunek objętościowy pigmentu do spoiwa może zmieniać się w bardzo szerokim przedziale od zera do wartosci krytycznej, powyżej której nie wszystkie ziarna pigmentu sa dostatecznie zwilżane przez spoiwo i powłoka może wykazywać zwiekszoną porowatość oraz cętkowany wygląd.

Aktualizowano: 2010-01-31 00:50:41 :: http://bianda.cba.pl/tppch/