5.1.3. Procesy schnięcia chemicznego

Powłoki twardniejące pod wpływem reakcji chemicznej są zwykle najtrwalsze. Pakuje się je do dwóch oddzielnych pojemników, których zawartość należy zmieszać aby zainicjować reakcje utwardzania. Składniki należy zmieszać w ściśle określonych przez producenta proporcjach dla osiągnięcia oczekiwanych rezultatów. Czasami konieczny jest czas indukcji po zmieszaniu, a przed rozpoczęciem malowania, który pozwala na właściwe zaawansowanie reakcji. Okres ten nie może być zbyt długi ponieważ może spowodować twardnienie wyrobu jeszcze przed nałożeniem warstwy i wówczas nakładanie będzie utrudnione, zaś powłoka nie osiągnie optymalnych parametrów dekoracyjnych i ochronnych.

Procesom tym podlegają żywice termoutwardzalne oraz chemoutwardzalne.

Żywice termoutwardzalne - zestalają się tworząc powłokę na skutek jednej z reakcji:
- polimeryzacja - reakcja łączenia się prostych związków małocząsteczkowych (monomerów) w związek wielkocząsteczkowy, zwany polimerem, bez wydzielania produktów ubocznych,
- polikondensacja - reakcja, w której małe cząsteczki reagując ze sobą tworzą większą cząsteczkę nowego związku z równoczesnym wydzielaniem się produktu ubocznego w postaci prostego związku chemicznego (wody, chlorowodoru),
- poliaddycja - reakcja przypomina zarówno polimeryzację jak i polikondensację; w czasie tej reakcji nie wydzielają się produkty uboczne jednakże często zachodzi przegrupowanie atomów monomerów.

Żywice chemoutwardzalne - proces utwardzania zachodzi na skutek jednej z reakcji prowadząc do wzrostu cząsteczki (tworzenie polimeru) w temperaturze otoczenia pod wpływem różnych substancji chemicznych - utwardzaczy.

Przykłady wyrobów twardniejących w wyniku reakcji chemicznych: epoksydy, epoksydy ze smołą węglową, poliuretany, poliestry.

Wyroby te wykazują bardzo dobrą odporność na chemikalia i rozpuszczalniki ponieważ są termoutwardzone. Wskutek tego źle przyjmują kolejne warstwy, gdyż rozpuszczalnik nie może penetrować silnie stwardniałej powłoki spodniej. Tak więc najlepiej jest nakładać kolejne warstwy zanim nastąpi całkowite stwardnienie podwarstwy. Jeśli występuje konieczność nakładania farby na w pełni stwardniałą podwarstwę, wówczas należy pokryć ją bardzo cienką międzywarstwą farby i pozwolić jej częściowo stwardnieć.

Innym przykładem chemicznie utwardzanej powłoki jest cynkowa farba nieorganiczna. Typ reakcji biegnących podczas twardnienia tego wyrobu zależy od konkretnego składu wyrobu malarskiego. Zazwyczaj są to reakcje obejmujące hydrolizę (reakcje z udziałem wody z powietrza) silikonowego spoiwa. Ponieważ woda pochodzi z powietrza twardnienie może przebiegać powoli w suchej atmosferze.

Organiczne powłoki bogate w cynk, z kolei, twardnieją wskutek reakcji chemicznych pomiędzy składnikami wyrobu. Epoksydy zawierające cynk twardnieją w wyniku reakcji, zaś poliwinyle bogate w cynk twardnieją wskutek odparowania rozpuszczalnika.

Aktualizowano: 2010-01-31 01:10:14 :: http://bianda.cba.pl/tppch/