5.2.4. Badanie elastyczności powłok malarskich przez zginanie

Oznaczenie polega na określeniu elastyczności za pomocą sworzni o różnych promieniach krzywizny, osadzonych na trwałej podstawie, wokół których dokonuje się zgięcia o kąt 180° blach pokrytych powłokami lakierowymi. Wymalowanie znajduje się na zewnętrznej stronie płytki w stosunku do krzywizny sworznia. Ealstyczność mierzona tą metodą zależna jest poza tym od grubości blachy i grubości warstwy wymalowania, od szybkości ruchu przy zginaniu oraz warunków klimatycznych pomiaru (temperatura, wilgotność).

Przyrząd do badania elastyczności powłok malarskich

Sworznie o następujących promieniach krzywizny 1, 3, 5, 10, 15, 20 mm.

Płytki do badań

Stosuje się płytki o różnej grubości, najczęściej 0,2 lub 0,3 mm. Z płytek tych wycina się paski szerokości 20 mm.

Wykonanie pomiaru

Dokonuje się zgięcia płytek szybkim ruchem wokół sworznia o kąt 180°. Jako wartość odpowiadającą elastyczności powłoki przyjmuje się minimalną średnicę w milimetrach, odpowiadającą sworzniowi, przy którym nie występują ślady pęknięć powłoki po zgięciu płytki. Metoda nadaje się do pomiaru elastyczności w przypadkach powłok mało elastycznych, ponieważ powłoki elastyczne wytrzymują badanie również na najmniejszych promieniach krzywizn.

Zakres materiału wymagany do zaliczenia

Należy zapoznać się z normą PN-76/C-81528

Aktualizowano: 2010-01-31 01:20:38 :: http://bianda.cba.pl/tppch/