1.1.2.6. Temperatury przemian

Temperatura topnienia jest jedną z najważniejszych charakterystycznych cech dla substancji niskocząsteczkowych. W przypadku polimerów jej rola identyfikacji jest drugorzędna.

Względnie ostry punkt topnienia mają polimery częściowo krystaliczne, takie jak: poliamidy, polietylen, poli(chlorek winylidenu), niektóre poliestry, itp.

Polimery amorficzne zwykle miękną w szerokim zakresie temperatur. Niektóre polimery rozkładają się przed osiągnięciem punktu topnienia. Czasem zapobiec temu można przez prowadzenie pomiaru w atmosferze gazu obojętnego, takiego jak azot czy dwutlenek węgla.

Pomiar temperatury topnienia polimerów przeprowadza się na dobrze sproszkowanym materiale umieszczonym w kapilarze ogrzewanej na łaźni lub metalowym bloku. Można też badać temperaturę topnienia metodą różnicowej analizy termicznej lub za pomocą mikroskopu z ogrzewanym stolikiem.

Bibliografia z zakresu identyfikacji polimerów

1. GRUIN I. Materiały polimerowe. Warszawa : PWN, 2003.
2. Identyfikacja tworzyw sztucznych. Materiały dydaktyczne ZUT [online]. [Dostęp: 30.01.10]. Dostępne w Internecie: http://www.ztp.ps.pl/download/laborki/01.pdf
3. Identyfikacja tworzyw sztucznych. Materiały dydaktyczne PW [online]. [Dostęp: 11.11.07]. Dostępne w Internecie: http://kwnae.ee.pw.edu.pl/labmat/mat09.pdf

Aktualizowano: 2010-01-30 23:43:44 :: http://bianda.cba.pl/tppch/