1.1.2.2. Prażenie (ogrzewanie w rurce)

Prażenie badanego tworzywa najlepiej przeprowadzić w probówce. Po wprowadzeniu probówki do płomienia obserwuje się czy: próbka topi się, rozkłada, ciemnieje itd.

Charakterystyczne dla poszczególnych tworzyw jest pH powstających, w czasie prażenia, gazów. Odczyn produktów rozkładu określa się przykładając zwilżony papierek lakmusowy u wylotu probówki z ogrzewaną próbką. Jeżeli barwi się on na niebiesko - gazy są alkaliczne, jeżeli nie zmienia barwy - gazy są obojętne, a gdy papierek lakmusowy zmieni barwę na czerwoną - gazy są kwaśne.

Produkty lotne powstające podczas prażenia mogą mieć również charakterystyczny dla poszczególnych tworzyw zapach.

Aby wszystkie omówione wcześniej zjawiska mogły wyraźnie wystąpić i być zarejestrowane, należy ogrzewanie próbki przeprowadzić powoli (stopniowo). Nie powinno się więc trzymać probówki z próbką bez przerwy w silnym płomieniu palnika, lecz stosować płomień łagodny lub wyjmować probówkę z płomienia i obserwować zachodzące zjawiska.

Bibliografia z zakresu identyfikacji polimerów

1. GRUIN I. Materiały polimerowe. Warszawa : PWN, 2003.
2. Identyfikacja tworzyw sztucznych. Materiały dydaktyczne ZUT [online]. [Dostęp: 30.01.10]. Dostępne w Internecie: http://www.ztp.ps.pl/download/laborki/01.pdf
3. Identyfikacja tworzyw sztucznych. Materiały dydaktyczne PW [online]. [Dostęp: 11.11.07]. Dostępne w Internecie: http://kwnae.ee.pw.edu.pl/labmat/mat09.pdf

Aktualizowano: 2010-01-30 23:39:30 :: http://bianda.cba.pl/tppch/